Het leek mij wel is een keertje grappig om het andersom te vertellen, dus we beginnen in:
Bangkok
Afgelopen donderdag ben ik vroeg in de avond aangekomen in mijn hotel, de twee dames van de receptie noemde me handsome toen ze mij de sleutel gaven, ik wachte even voor oogcontact om vervolgens op
mijn allercoolst te zeggen.... je weet mijn kamer nummer (vunzig) hehe, maar ze bleven alleen maar giechelend naar de grond staren, ach ik voel me al aardig thuis in Thailand. Na anderhalve dag
filmpies te hebben gekeken op mijn kamer zou ik Stig ophalen van het vliegveld om 7 uur s'ochtends om vervolgens gezamelijk naar een ander hotel te gaan. Maar Ricky zou Ricky niet zijn als die dan
nog niet lekker legt te ronken tussen een stel lege bierblikken, nou ja, dan zie ik hem wel in het hotel.
En inderdaad daar zag ik hem weer, mijn maat van de Trans Siberië Express, een hoop te bespreken natuurlijk. Hij heeft altijd een stapeltje foto's in zijn bagage, dat is leuk om te communiceren met
mensen die geen Engels spreken, in dat stapeltje zat ook een foto van mij samen met Wim en Debbie, ik kan niet ontkennen dat ik de afgelopen zes maanden een paar kilootjes bent kwijt geraakt, ik
schat een stuk of tien, deze polder jongen loopt gewoon niet zo goed op rijst. We zijn nu een kleine 30 uur verder maar we hebben alweer zulke lange gesprekken gehad, het is fijn om met iemand te
kunnen debatteren over de meest uiteen lopende onderwerpen en Stig drinkt niet zodat ik mijn alcohol gebruik weer een beetje naar beneden schroeft, kan geen kwaad dacht ik zo. Helaas is Bangkok nog
een beetje verwaterd zodat ik niks gezien heb hier, behalve dat blanke mannen hier heel erg populair zijn, snap er niks van, je ziet dikke witte mannen van middelbare leeftijd met de lekkerste
wijven van Bangkok rondlopen..........haha, dat vind ik nou prachtig om te zien.
Nanjing
Jeeehhhh! weekendje Nanjing, James en ik hadden de treinkaartjes gekocht want de rest (Tang, Kate en Nikki) moesten werken, toen ik in het station door de poortjes wou lopen spuugde de automaat
mijn kaartje weer uit, hé dat is gek, na 4 keer proberen ga je het natuurlijk voor een vijfde keer proberen, hè weer niet, vervolgens zei Kate dat de datum niet klopte, het kaartje was voor 5 nov
en het was 4 nov, ik snap wel hoe het verkeerd is gegaan, 4 nov, 5 kaartjes, dat schijnt nogal moeilijk te zijn voor de loket dame, 2 verschillende getallen, maar wij hadden de datum niet gecheckt,
ik kon maar 1 iemand de schuld geven......OH JAMES! dickhead, haha, de kaartjes omgewisseld, maar in plaats van de bullet train hadden we nu de K-train, ik weet wel waar de K voor staat, het duurde
vier keer langer. Om 3.45 waren we aangekomen in het hostel, tijd voor een tukkie. De volgende ochtend werd James uit het hostel gekicked omdat hij een vervangend paspoort had, zijn paspoort lag
bij de psb voor visum verlenging. Tijd voor wat Chineese logica, na zelfs twee keer met de politie van Shanghai gebeld te hebben voor bevestiging dat James, James is, accepteerde ze het nog niet,
James ging zijn spullen inpakken en een maat is een maat, dus ik heb ze allemaal de tyfus in gescholden en ben met hem mee gegaan naar een andere accomodatie.
The rape of Nanjing
De meeste zullen het wel kennen.
Het museum is natuurlijk indrukwekkend, maar heel erg schreeuwerig, MASSAMOORD!!!! XXXX SLACHTOFFERS!!!!! MASSAMOORD!!!!!! Maar volgens mij had de regering wel wat meer had kunnen doen voor de
bevolking, nadat de regering gevlucht was hebben de Chinezen alle poorten van de stad dicht gegooid op 1 na, het leger was vertrokken en zelfs nadat een klein groepje buitenlanders geregeld had dat
Nanjing zich aan de Japanners over zouden geven in de hoop om geweld te voorkomen zei de regering nee, we zullen voor Nanjing vechten tot laatste man, ja dat kun je lekker stoer roepen ja, als je X
kilometers verderop zit, de burgers waren uiteraard er niet tegen opgewassen, opgeofferd, dat dan weer wel.
Ik bagatelliseer hier niet, het blijft elke keer hart verscheurend als je met genocide word geconfronteerd, de vrouwen en meisjes werden om zo'n manier verkracht dat het het woord verkrachten niet
meer volstaat. In zes weken tijd zijn er meer dan 300.000 mensen afgeslacht, dat is 1 mens per twaalf seconden.
Shanghai
Terug in mijn stad, ach man, wat vind ik het hier prachtig, aangezien ik de vorige keer al een verhaaltje over Shanghai heb geschreven heb ik niet zo heel veel nieuws te melden. Wel heb ik gemerkt
dat het als 'white guy' niet zo heel moeilijk is om een baantje te krijgen, zo werden we benaderd op het stationplein toen we op onze K-train stonden te wachten, Kate vertaalde het voor ons zodat
we wisten dat de beste man een baan aanbood in bar rouge want hij had meer Zweden voor hem werken, nu is James afkomstig uit Nieuw Zeeland (zijn achternaam is Vanas, dat dan weer wel) en ik kom
volgens mij ook niet uit Zweden, ben wel is een keertje uit een Zweedse gekomen, maar dat telt denk ik niet helemaal. Het werd al snel duidelijk dat de beste man geen beste man was, maar een
pooier, tja, dan moet je natuurlijk ff vragen wat dat nou verdiend, daar was hij nogal onduidelijk over maar wat wel duidelijk was dat het ook voor mannelijke klanten was, nou heb ik dat nooit
geprobeerd maar ik denk niet dat dat wat voor mij is, je hoeft geen stront te proeven om te weten dat het niet lekker smaakt zullen we maar zeggen. Maar ach, zei de man, met baijiu word het
allemaal een stuk gemakkelijker, Wahahaha, prachtig toch.
Na de vorige keer 3 weken in Shanghai te hebben vertoefd en nu 4 weken, zit er maar 1 ding op, ik moet in Shanghai gaan wonen, beetje Chinees studeren, beetje werken (nee, niet in bar rouge) want
had ik al gezegd dat ik Shanghai prachtig vind, Shanghai is prachtig.
Iemand een huissie in Den Helder kopen toevallig?