Delhi, Agra, Jaipur, Jodhpur en Mumbai

Het was dat een Backpacker mij de tip gaf dat het heel gemakkelijk was om in Nepal een visum voor India te krijgen, anders was ik er waarschijnlijk niet heen gegaan. Ik heb mijn visum laten regelen in Pokhara, dan gaat er iemand met jouw paspoort helemaal naar Kathmandu en zo'n tien dagen later kan je hem weer oppikken, gemak dient de mens. Mijn visum voor China heb ik wel zelf geregeld in Kathmandu, s'ochtends aanvragen en s'middags ophalen, alleen hadden ze er niet bij verteld dat ik in US Dollars moest afrekenen, moest ik helemaal terug naar Thamel (backpackerswijk) om geld te wisselen, een race tegen de klok, nadat de vierde bureau de change tegen mij zei dat ze alleen buitenlands geld om wisselde werd ik ff goed pissig, je bent een geld wisselaar of niet, na wat heen en weer gemor had ik 100 dollar op zak en kon ik weer terug vliegen, het mooie is dat niemand zich aan de verkeers regels houd en ze kunnen moeilijk over je heen rijden, na wat piepende remmen, getoeter en gescheld, had ik nog 5 minuten om mijn visum op te halen, Rockster Ricky was weer keurig op tijd dacht ik zo.

Delhi

Je mag gerust van mij weten dat ik een beetje bang was voor Delhi, ik had mijn hotel (en vliegticket :-) een dag van te voren geregeld en ze kwamen mij keurig op halen, hoewel mijn budget het niet echt toelaat had ik besloten om te overnachten in hotels van rond de twintig euro per nacht, dan zit je in de luxe hotels met 24 uurs room service en iedereen behandeld je alsof je de kroonprins van het koninkrijk der Nederlanden bent. Je hebt ongetwijfeld goede budget hostels, maar de meeste zijn drama, is niet leuk hoor, opgevreten worden door vlooien, bedbugs en weet ik veel allemaal, het meest irritante is als je een boekie ligt te lezen met je hooflamp, dat de halve discovery channel tegen je harses aanvliegt.

Onderweg naar mijn hotel viel het mij gelijk op dat India een stuk meer ontwikkeld is dan Nepal, je ziet fabrieken en de wegen zijn stukken beter, de chaos is hetzelfde als in Kathmandu alleen is Delhi een paar keertjes groter, dus de chaos ook, maar dat is niet zo erg, eigenlijk is het wel heel makkelijk, lopen waar je wilt en zo, het mooiste vind ik als ik een stuk of 8 rijbanen moet oversteken, dan loop ik met mijn hand vooruit alsof die geheime krachten bezit en dat doet die ook, iedereen stopt vooralsnog. Nadat ik de volgende dag een route door India uitgestippeld had, heb ik de treinkaartjes gekocht op het station, daarna was het tijd voor wat sightseeing in deze bende, ik liep naar een rickshaw (tuk-tuk) en ik wou naar de red fort, het enigste wat ik wist van Delhi, want ik heb geen boekie ofzo, het was een aardig stukkie ernaar toe en ik had 300 roepies in gedachten, ik zei tegen de chauffeur, red fort - 200 roepies, hij zei ok en ik dacht kut, ik betaal teveel (80 - 100 roepies is een mooie prijs). Bij de red fort heb je een apart loket voor buitenlanders, je betaalt 10 x meer dan de inlanders, maar je hoeft niet in de rij te staan waar iedereen als een stel apen loopt voor te dringen, een Indiaans meisje, die geen zin had om in de rij te staan, vroeg aan mij of ik twee kaartjes kon kopen, ik zei natuurlijk, ze gaf me 500 roepies en ik gaf haar twee kaartjes, ze bleef wachten op haar wisselgeld, met een glimlach gaf ik haar een knikje naar het tarieven bord, zij had er net een weekbudget door heen gejast, haha, volgens mij kreeg ze later haar geld terug maar zo niet, jammer dan, ik deed dit om dat ze tot twee keer toe een zooitje toeristen om ver liep, het is een ontzettend onbeschaafd land, dus, when in Rome.......

Ik heb een beetje door Delhi getoured en ook wat gelopen, ik heb dan het gevoel dat de stad een tipje van de sluier voor mij oplicht, je loopt wat rond, verdwaald wat en dan kom je in de buurtjes die het daglicht niet waard zijn, in en in triest, het is goed mis in dit land, zolang de discriminatie hier hoogtij viert zal het niet zo gauw beter worden, maar ik geef ze een betere kans dan Nepal, want hier hebben ze wel een economie, en zoals iedereen weet is dat er eentje waar je u tegen zegt, er is geld, maar volgens mij geven ze gewoon geen ruk om hun medemens. Volgens mij probeerde iemand een oplichtings truc bij mij, ben er niet zeker van maar het ging zo, hij ging heel dicht op mij lopen en dan doe ik altijd de handjes in de zakken, blijf ff wachten zodat hij mij wel moet passeren, maar het is hier zo druk, dus elke keer liep hij weer tegen mijn anus aan, toen trapte hij tegen mij voet en gaf mij de schuld en begon met zijn verhaal, ik maakte hem duidelijk dat hij zijn bek moest houden en niet zo moest janken, hij begon een beetje om zich heen te kijken (waarschijnlijk voor vriendjes) waarop ik mijn rugzak al wat gemakkelijker begon te maken om 1 van de zes 650 ml flessen bier te pakken, prachtig verdedigings wapen of niet dan, hij had geen zin in een confrontatie en verdween. De volgende dag, was een zaterdag, dan zie je pas drukte, ik heb mijn eigen er tussen gegooid en werkelijk tientallen lui moesten mijn tattoo's aanraken, onwijs irritant en goor, eentje pakte mijn arm vast en die wou ik me toch maar een beuk geven, hij dook snel weg in de drukte, bizar hoe je zo snel kan verdwijnen in de mensen massa. Later ben ik naar een moskee geweest, schijnbaar de grootste van India, wat een lekker sfeertje hangt daar, ik liep de lange weg naar de ingang en stuk voor stuk lopen ze je uitdagend en boos aan te kijken, één ging er voor me staan terwijl zijn vriend mij begon uit te lachen, ik lachte vriendelijk naar hem, heb niet zo'n zin in een paar duizend moslims op mijn dak, bij de ingang zaten ze deze blanke hond weer zo gezellig aan te kijken en werd de sfeer iets te grimmig voor me zodat ik besloot om niet naar binnen te gaan, om te draaien en weg te wezen hier, ik vraag me af hoe een moslim ontvangen word als hij een bezoekje wilt brengen aan de grote kerk van Amsterdam.

Agra

De trein gepakt om zes uur s'ochtends, kwam ff na achten aan, je loopt door de uitgang en je stapt uit in een jungle van mensen die allemaal geld aan je wilt verdienen en allemaal een zielig verhaal hebben omdat ze thuis een paar mondjes moeten voeren. lekker rustig in hoekje zitten en tegen iedereen zeggen dat ze het heen en weer kunnen krijgen, eerst ff een sigaretje. Nadat de ergste drukte weg was, koos ik er één uit die het geluk had om de hele dag te mogen rond rijden in zijn rickshaw, mooi prijsie gemaakt en op naar de Taj Mahal. Ik betrad de heilige plaats der liefde via de zuid ingang, ik wou niet gelijk naar het gebouw zelf, eerst even door het park lopen, ik ging naar links en zag een lijn mensen staan, ik realiseerde dat dit de west ingang was, ik draaide om, alleen kwamen er twee lui van de beveiliging aan die zeiden dat ik in de rij moest gaan staan, ik zei dat het een misverstand was en dat ik net gecheckt was, een lang verhaal volgde waarop ik reageerde met, als je zo goed oplet dan zag je dat ik net kwam aangelopen, toen kreeg ik de V.I.P behandeling, ik werd weer gefouileerd (ik had nog steeds mijn lucifers haha) en ze checkte mijn rugzak weer, ik had twee boeken bij me, één gids van Goa, die mocht ik houden, maar mijn Nick Stone wouden ze afpakken, het intereseert mijn geen reet welk corrupt land het is, of welk leger onderdeel er voor me staat, Nick en ik zijn onafscheidelijk, het was tijd om stennis te schoppen, en dat deed ik ook, met een zuur gezicht gaf hij het boek terug aan mij, meneer irritant, ik pakte mijn tas, liep weg en zei, thanks moran.

De Taj Mahal is iets bijzonders, je voelt het als je er rond loopt, het is werkelijk schitterend. Het is een van die gebouwen die bij veel reizigers op de checklist staat, ik werd dan ook niet teleur gesteld, een prachtige aanvulling op mijn toch al zo'n mooie reis. Verder ben ik naar de baby Taj geweest, de red fort van Agra, en een buitenhuis van een 1 of andere koning.

Jaipur

S'avonds om 23.00 uur was ik weer in het hotel in Delhi, s'ochtend om zes ging mijn trein naar Jaipur, daar aangekomen heb ik het lekker rustig aan gedaan, de volgende dag was het tijd om met een taxi wat rond te rijden, ik heb weer de highlights gedaan en ik ben naar het Amber fort geweest en dat was super, heel mooi, alleen begin ik nu zo langzamerhand gek te worden van al die Indianen (van de taxi chaffeur tot de hotel manager, en van de sigaretten verkoper tot de sergeant van een 1 of ander gebouw) die aan me vragen, alleen? geen vriendin? getrouwd? en dat herhalen ze op zijn minst tien keer, mijn taxi chauffeur heeft 2 vrouwen, eentje in India en eentje in Japan, hij zal hier vast hoog op de apen rots zitten maar nadat hij zei, als je geen vrouw hebt dan heb je geen goed leven hebt begon ik een beetje bij hem te vissen, na een kwartiertje informatie somde ik voor hem op dat zijn vrouw in Japan zo gek als een deur is en dat zijn eerste vrouw (die beloofd is aan hem toen hij twintig was en zij twaalf) die andere vrouw helemaal niet goed keurt maar geen andere keus heeft en hij haar dwingt om het te accepteren en dat ze daarom altijd ruzie hebben, nou lekker leuk leven heb je, ik heb hem daarna er niet meer over gehoord.

Uiteraard aan het einde van de dag werd ik weer in een juwelier gedumpt, viel me mee dat dit het enige was en dat we nog niet naar een tapijt weverij, handicraft bende of rotzooi stenen waren geweest. Maar dit keer was het anders, de man van het juwelen zaakje wou graag dat ik voor hem ging werken, hij zag aan mij dat ik een uitstekende zakenman was, waarop hij kon bouwen en zeg nou zelf, iedereen wilt wel meer dan 10.000 euro verdienen met import-export van juwelen. Dus er komt een jongenman binnen, met een semi-vetkuif en half geschoren hoofd, ondergetatoeërd, een vuile kaki broek aan met kisten tot ongeveer zijn knieën, een ongeschoren harses met bloedrooie ogen en wallen waar je u tegen zegt en dan ga jij me vertellen wat een goeie zakenman ik ben, wat een prachtig land is dit toch.

De volgende dag ging ik eerst mijn treinkaartje regelen, je moet goed opletten wat er op je treinkaartje staat want ze verkopen je ook een kaartje als je op een wachtlijst staat zodat je op de dag van vertrek mag hopen dat ze een plekkie voor je hebben, maar eerst even uitchecken bij het hotel, het koste 3500 roepies(52 euro) per nacht, maar ik had het voor 1800 roepies en een gratis ontbijt, ik had nog 1600 rps open staan, maar tijdens het uitchecken was alles ok, dus ik naar de taxi en zei op naar het station, ik was aardig in mijn nopjes dat ik in het land van de oplichters eens een centje terug kreeg, maar helaas, de hotelmanager en zijn maat stonden mij op te wachten toen ik uit het station liep, dat was even jammer. Tijdens het rondrijden zag ik op een drukke stoep een naakte oude man staan, totaal verward, geen ziel die ook maar een krimp gaf.

Jodhpur

Even na tien uur s'avonds kwam ik aan in Jodhpur, de blauwe stad, die in tegenstelling tot de roze stad (Jaipur) wel echt blauw is, ik sprong in een rickshaw en werd gedropt in een alleraardigst guesthouse, het was nieuw maar zat in een ouwe tempel en ik kon het fort zien vanuit mijn bed als ik op mijn flatscreen voetbal aan het kijken was, harstikke mooi, het was inmiddels 11 uur, maar er werd nog een potje macaroni voor mij gemaakt, daar zit je dan op een dakterras met een panoramisch uitzicht, een kouwe kletser zou het plaatje afmaken, maar om een 1 of gekke reden word bier/drank niet echt verkocht in restaurants en hotels, nou goed, een lemmetje is ook lekker zullen we maar zeggen. Ik had weer een rickshaw gehuurd voor de dag en die heeft mij lekker rondgetuft. S'avonds vroeg ik aan de eigenaar of hij een goed restaurant wist in de buurt, hij legde mij de weg uit naar Cozy guesthouse en zei dat ze daar bier hadden(stond niet op de kaart maar werd wel verkocht), dat klonk als muziek in mijn horen, ff een douchie gedaan en hup, op pad, nadat ik mij een weg had gebaand in de nauwe straatjes vol met koeien, kippen, geiten en ander soorts wat op een kinderboerderij thuis hoort was ik in Cozy beland en tot mijn verbazing zag ik de eigenaar achter de toonbank zitten, haha, deze toko was ook van hem, tjonge jonge, maar eerlijk is eerlijk, ik heb lekker gegeten en kon het mooi weg spoelen met een kingfisher en ik had uitzicht op het fort, plaatje compleet. Op de terugweg hing mijn hoofd iets lager dan op de heenweg en dan valt het op hoeveel stront en teringzooi er legt, en niemand schijnt het erg te vinden, ik bedoel je kan arm zijn maar ff een bezempie over je stoeppie trekken kost geen geld denk.

Mumbai (Bombay)

Na heerlijk twintig uur in een non-aircon sleeperclass bovenop mijn tassen te hebben gelegen, was ik aangekomen in Mumbai, de grootste stad van India met de grootste film industrie ter wereld, ze hebben ook de grootste krottenwijk van Azië, maar laten we het touristisch houden. Het lokale treinverkeer in Mumbai is het drukste ter wereld, tijdens spitsuur kunnen er 4700 mensen in één trein zitten met negen wagons, die trein is gemaakt voor 1700 mensen, ''Super-Dense Crush Load'' noemen ze dat, 14-16 mensen per vierkante meter, je snapt dat ze niet allemaal staan, het drukste stukje van de spoorweg vervoert 900 miljoen mensen per jaar. Per jaar sterven er 3500 mensen doordat ze uit de deur vallen of dat ze geraakt worden door overhangende kabels, dat zijn er tien per dag, ze zijn hier echt niet lekker hoor, ik heb die treinen gezien en ze hangen gewoon uit de deur, waanzin.

Dit keer is geen fort, ik ben naar het Elaphanta eiland geweest, daar heb je grotten met uitgehouwde Hindu goden, de pond er naar toe was leuk, schitterend uitzicht over Mumbai, alleen het was een beetje lang, 2 uur, heen en terug, helaas kon ik daardoor niet meer naar het Prince of Wales museum, maar ik heb er wel een mooie foto van gemaakt, terwijl ik daar vandaan verder liep kwam er een politieman naar me toe die mij vertelde dat ik hem 200 roepies boete moest geven, in zijn hand had hij mijn net weggegooide peukkie, ik pakte het peukkie vast met mijn rechterhand maar hij bleef hem stevig vast houden, met mijn linkerhand greep ik zijn hand en draaide hem een stukkie zodat hij losliet, het peukkie gooide ik in de prullenbak en keek hem aan met wat is het probleem, good day to you sir, zei hij. Klein risico'tje daar, maar ik ben er vrij zeker van dat zo'n regel niet bestaat gezien de teringzooi op straat.

Het touristische gebeuren in Mumbai vond ik wat meer geciviliseerd dan de andere plaatsen, hier vroegen ze netjes of ze mijn tattoos mochten bekijken en of ze een foto mochten maken van mijn nieuwste aanwinst, ze smeren hier allerlei soorten troep in hun haar, tika's die over heel hun gezicht heen zit en ze hebben henna van hun vingertop tot ongeveer hun schouder, ik begrijp niet wat ze nou zo bijzonder aan een tattoo vinden, maar goed, als ze het netjes vragen ben ik niet te beroerd om met ze op de foto te gaan, moet er maar eens geld voor gaan vragen eigenlijk.

Ik vroeg, aan de backpacker die mij de tip gaf over India, hoe was het? It will blow your mind, zei hij, en dat doet het ook, de geuren en de kleuren, de drukte en de chaos, het verkeer dat af en toe zo bizar is, ik zat in een rickshaw toen wij een man aanreden (niet hard, maar toch), voor je maken er een paar een klapper, links maakt een man met zijn vrouw en kind onbedoeld een wheelie op zijn motor en ze flikkeren allemaal op de grond tegen een achtergrond van bedelaars, zwervers, stonede kindjes en ernstig verminkte mensen, maar je wilt niet te lang kijken want dan mis je weer van alles rechts, waanzin, ik zeg het je.

Er zijn mensen die helemaal gek zijn van India, iedereen heeft zo zijn favoriete land, ik vind er niet zo heel veel aan, het is bijzonder maar dat werkt maar even, het is er vies en smerig en veel mensen vertonen dieren gedrag, als je niet begrijpt wat ik daarmee bedoel, moet je er zelf maar een kijkje nemen, tot nu toe heb ik eigenlijk nog geen één Indiaan ontmoet die eerlijk en oprecht was, nu begrijp ik dat veel mensen moeite hebben om de eindjes aan elkaar vast te knopen, maar ik dacht in het land te zijn van Ghandi, karma, Hindu's, Boedhisten en dat soort geneuzel, werkelijk iedereen probeert je op te lichten, je word er moe van om altijd maar af te dingen en dan nog weet je niet echt of je een goeie prijs heb, ik wist dit allemaal van te voren, maar toch blijft het een beetje jammer, zoals ik al zei moeten ze om een de 1 of andere reden mijn tattoos aanraken, eentje greep mijn arm terwijl hij in een rijdende rickshaw zat, wat ook niet ongewoon is dat ze voor je gaan staan en dan in het Hindi tegen je aan lullen of tegen elkaar en dan gaan lachen, ontzettend asociaal of ze blijven je de hele tijd wezenloos aan staren, heel vaag, maar wat bij mij vooral blijft hangen is dat het lijkt of ze hier geen ruk om elkaar geven, zat lui hebben wel geld. Soms vragen de mensen hier hoe ik India vind en dan vertel ik het met een suikerlaagje natuurlijk, bij mijzelf denk ik, je bent toch niet blind, want ik heb geleerd om ellelange discussies te vermijden als je ze vertelt wat je echt denkt, mensen willen alleen horen, o wat een ontzettend prachtig land, dus dat doe ik nu maar om boze mensen te voorkomen.

De waarheid is, zo mooi is het hier allemaal niet.