Jawel het echte werk gaat nu beginnen, na een week in Kathmandu te hebben gezeten en wat taallessen te hebben gehad ben ik nu begonnen in het Foster Foundation Nepal, de oplettende lezer onder ons
(dat ben jij natuurlijk) zal nu waarschijnlijk denken, he dat is niet het Tahara jongens weeshuis, ja dat klopt, ondanks dat ik al in april een verzoek hiervoor had ingestuurd kreeg ik twaalf uur
voordat mijn bus vertrok de medeling dat het vol was, ik heb hier tegen de plaatselijke manager in Pokhara verteld dat ik daar niet zo content mee was, hij was verbaasd en vertelde mij dat hij het
vorige week al verteld had tegen Tej (directeur VSN) maar goed ik zit nu dus in FFN en ik ben zeer blij dat ik hier geplaatst ben, hier even wat informatie over FFN,
Dit tehuis bestaat nu precies 1 jaar en ze hebben nogal moeite om de eindjes aan elkaar te knopen, het tehuis word gerund door DB (Dhan Bahadur) en Rekha, maar iedereen noemt haar ama (moeder) er
verblijven hier 8 kinderen en DB en Ama hebben zelf ook nog drie kinderen, de kinderen helpen mee in het dagelijkse leven. DB komt zelf uit een moeilijke jeugd en heeft zichzelf daarom de taak
gegeven om kansarme kinderen een toekomst te geven. De reden dat ik zeer blij ben dat ik hier geplaatst ben, is omdat DB transparant is, ik heb de afgelopen twee dagen van alles aan hem gevraagd,
hij heeft een map waarin staat wat alles kost en ik ben een lekker brutaaltje dus ik heb hem gevraagd wat hij nou voor mij kreeg van VSN en dat is 350 roepies per dag wat neerkomt op 3,5 euro, ik
blijf hier 7 weken dus dat maakt 171,50. Ik heb VSN 850 euro betaald, daar gaan dan wat taallessen, een weekkie verblijf bij een gastgezin en excursies vanaf, geen idee wat er met de rest gebeurt,
de andere vrijwilligers hadden wat vragen gesteld over wat een kind nou kost per jaar, maar ze kregen alleen maar achterlijke antwoorden zoals 2000 dollar per maand, daar krijg je dan geen lekker
gevoel bij, hier wat kosten op een rijtje van FFN:
huur huis per maand 230 euro
overige kosten per maand 375 euro
part-sponsorship kind per jaar 170 euro
full-sponsorship kind per jaar 340 euro
Kijk dat is klare taal, daar kun je wat mee, van het geld van een sponsor word 5% apart gezet voor als het kind 18 word en daarmee de sponsering eindigt, als de organisatie een beetje loopt en ze
kunnen uitbreiden dan is het de bedoeling dat van dat bedrag 20% naar overige kosten gaat, (zoals personeel, een leraar voor het lokaaltje in de achtertuin en andere grote plannen) maar goed daar
zijn ze nog lang niet, de 340 euro kan met de jaren omhoog gaan naar maximaal 450 euro, dit in verband met inflatie en dat zal natuurlijk niet van de 1 op de andere dag gebeuren, op dit moment word
er geen enkel kind gesponsord, er zijn wel wat mensen langs gekomen met allerlei mooie praatjes maar DB heeft daar nooit een cent van gezien.
Met het gedoneerde geld wat ik heb gekregen heb ik vandaag al me eerste aankoop gedaan, twee potten zeep, die kindjes eten met hun handen en dan is het wel zo fijn als ze hun handjes een beetje
kunnen wassen, scheelt toch weer de helft ziek zijn in een jaar, verder staat boven aan mijn lijstje een printer voor op kantoor, dat klinkt misschien een beetje gek maar ik ben van mening dat
hoewel het een foundation is, dat het natuurlijk wel als een business gerund moet worden, verder zal ik met de tijd kleren aanschaffen, spelletjes, kinderboeken, de gebruikelijke schoolspullen,
uitstapjes zoals een picknick in het park, af en toe wat vlees (krijgen ze alleen op zaterdag) chips en snoepgoed, ik zal groente en rijst kopen en nog belangrijker fruit.
Mijn dagelijkse leven hier zal er ongeveer zo uitzien, 6:30 de kinderen helpen opstaan en helpen met het ontbijt en daarna de kinderen naar school brengen, Ama helpen met voorbereiding diner,
s'middags de kinderen uit school halen en ze helpen met huiswerk, na het eten opruimen en een beetje spelen. Hier wat informatie over de kinderen die bijna allemaal uit afgelegen gebieden komen in
Nepal waar geen scholing is.
Shushila Pariyar:
8 jaar oud en heeft 1 jongere broer en een moeder, haar vader is overleden in een Arabisch land, haar moeder kan niks voor haar doen en ze komt uit een lage kaste, niemand wou haar helpen, dankzij
FFN gaat ze naar school want ze wilt later een goede lerares worden.
Mamata B.K:
8 jaar oud, spreekt weinig Nepalees en leefde met haar arme familie in India waar haar vader werkte omdat er niet veel werk is in Nepal, haar vader kwam om in een ongeluk, de familie die radeloos
was besloot om terug te gaan naar Nepal, ze hebben geen huis, geen geld en komen uit een lage kaste, de gemeente waar ze verbleef heeft haar naar dit tehuis gestuurd. Ze wilt graag lerares worden.
Tul Maya Gharti:
9 jaar oud en ze heeft twee jongere zusjes en een moeder, haar vader is er met een andere vrouw vandoor gegaan en heeft ze in de steek gelaten, haar moeder heeft geen geld en ze werd naar familie
leden gestuurd, die hadden ook geen geld voor voedsel, scholing en kleding, nu gaat ze naar school en wilt ze dokter worden.
Dil Kumar B.K:
4 jaar oud en een ongelooflijk droppie, klein voor zijn leeftijd, hij heeft een jongere broer en een oudere zus en een moeder, zijn vader is in het ziekenhuis overleden nadat hij is aangereden door
een vrachtwagen, nu heeft de familie geen inkomsten meer en ze komen uit een lage kaste, hij gaat nu naar de kleuterschool.
Prerna Gauchan:
9 jaar oud en heeft 1 jongere broer, haar moeder is met een andere man getrouwd en heeft ze in de steek gelaten, haar vader is verlamd en heeft geen inkomen, haar familie kon ook niet voor haar
zorgen, ze wil later graag doctor worden.
Aasha paudel:
9 jaar oud en heeft 5 broers en zussen en een moeder, haar vader is overleden, omdat ze geen geld hadden moest ze gaan werken, nu gaat ze naar school.
Hem Prassad Sunar:
7 jaar oud, heeft een oudere zus en broer en een moeder, hij weet niet waar zijn vader is, die ging 7 jaar geleden werken in India en heeft nooit meer wat van zich laten horen, hij wilt later graag
leraar worden.
Rijan Tamang:
9 jaar oud en heeft een oudere broer, zijn moeder is met een ander getrouwd en heeft ze in de steek gelaten, zijn vader is oud en kan niet goed werken, Rijan sleet zijn dagen op straat, hij rookte
en snuifde lijm, FFN geeft hem een kans om wat van zijn leven te maken, hij gaat naar school en wilt later graag dokter worden.
In mijn vrije tijd zal ik proberen om sponsors te vinden, dat zie ik trouwens als mijn belangrijkste taak, want daarmee valt of staat de foundation, als ik 7 mensen kan vinden voor een full
sponsorship dan kost ze dat 48 euro per jaar, een avondje stappen is duurder, of bijvoorbeeld een voetbalteam van 14 man, 24 euries, sommige mensen verliezen meer geld uit hun zak als ze naar de
bus rennen. De stortingen gaan 1 keer per jaar of 1 keer per 2 jaar, om de kosten van de bank te drukken. Er kunnen natuurlijk bepaalde situaties voordoen, waardoor het niet meer mogelijk is om de
jaarlijkse of twee jaardlijkse bijdrage te voldoen, het is dan mogelijk om het sponsor contract te ontbinden.
Ik snap heel goed dat veel mensen hun bedenkingen bij foundations hebben, maar hier is het echt 1 op 1, in mijn optiek ook de enige manier die werkt, geen verwatering van allerlei organisaties, je
kan hier echt een verschil maken in iemands leven. Mocht jij alleen of met een groep mensen besluiten om het verschil te maken, stuur mij een mailtje (rickypoot@hotmail.com) en dan zorg ik voor het
papierwerk en dat jouw/jullie foto hier komt te hangen, ook zal je uiteraard om de zoveel tijd een mailtje krijgen met foto's en de vooruitgang, ikzelf zal nauw betrokken blijven en ook mails
versturen. Een oud vrijwilligster heeft een website gemaakt over het tehuis, ik zou zeggen kijk is ff voor wat meer informatie, fosterfoundationnepal.moonfruit.com
heb je vragen, stel ze gerust en wil je me alleen maar geluk wensen dan mag dat ook,
groetjes