haha, een cruise, je hebt genoeg mooie internationale cruiseboten op de rivier, maar ik wou weer goedkoop doen natuurlijk, net zoals ik voor een habbekrats in Chongqing ben beland, in plaats van
een luxe treintje met softsleeper en een reistijd van 16 uur heb ik er meer dan 30 uur over gedaan op een hardsleeper 3 meter hoog, waar ik niet kon zitten en de coupé helemaal volgepakt was met
roggelende en smekkende chinezen, en ja, hard sleeper is zoals het klinkt ja.
Maar het is voor mij wel de manier om China te beleven, zo ook op de cruise, waar ik de enige blanke was tussen zeker wel tweehonderd chinezen, ongelofelijk dat het op dat zoetwaterschuitje past,
ik heb niet helemaal de knieperd uitgehangen, ik zat in de 2e klas, dat is een hut voor vier personen en tot mijn geluk hoefde ik hem maar met 1 persoon te delen, laten we hem voor het gemak mister
whou noemen, de lolbroek van het stel met ongeveer vier engelse woorden, my english is poor, maar samen met een gids die iets meer engels kon, sloegen ze de afgelopen 4 dagen hun warme vleugel over
me heen, zodat ik ook een beetje wist wat er verteld werd en wat er op het programma stond, en die was drukker dan ik had gedacht, s'morgens om 6 uur hadden we het eerste uitstapje al te pakken en
s'middags/s'avonds hadden we er nog 1, en het is zo warm dat ik elke keer kon gaan douchen als ik terug kwam, het handige ervan was dat ik dan ook gelijk ff kon schijten (zie foto) maar wat stonk
het in dat beschimmelde hokkie zeg, hij was ook maar 1.75 meter hoog, dat weet ik, omdat mijn hoofd in een hoek van 90 graden ten opzichte van me nek stond, het grappige is dat ik mezelf helemaal
niet als lang beschouwd, in mijn generatie is zo'n beetje iedereen wel rond de 1.90, pas vanaf 2 meter ga ik denken, mwah, dat is een lange kerel, je moet die chineesies eens zien kijken als ik ze
dat probeer uit te leggen.
Ik wil niet zeggen dat ik de meest bezochte attractie van de cruise was, maar ik steek de three gorges dam toch wel aardig naar de kroon, de three gorges is de grootste dam ter wereld, en helaas
trad hier (wat ik noem) het kleine zeemeermin effect op, (de kleine zeemeermin in Kopenhagen, 1,5 turf hoog naast tuin met beelden van 20 bij 30 meter) je kijkt ergens al een tijdje naar uit, maar
dan valt het toch een tikkie tegen, maar goed, s'werelds grootste dam bezoeken, check.
Tijdens mijn periode in Mongolië heb ik geen affiniteit ontwikkeld voor de bevolking van Ulaan Bataar (wel voor de nomaden) maar de chinezen begin ik toch wel een beetje te waarderen, tuurlijk, ze
boeren, roggelen en ruften zo ongeveer in je bek, ze doen geen drukje op de wc maar ze exploderen, prachtige muurschilderingen gezien en ze vreten als varkens.
Maar ze zijn ook warm, geintereseerd en geciviliseerd, ja, het is een land van tegenstellingen, ze vragen aan me of ik mee gaat eten of wat drinken, ook voor een deel omdat het interessant is om
met mij rond te paraderen, ik krijg thee van ze, en allerlei soorten eten en die zooi vind ik echt niet te vreten, sta ik weer met mijn bek vol botten of graten, maar nu begin ik eindelijk nee te
zeggen, help toch niet, ze douwen het gewoon naar binnen, volgens mij maakten zij zich onder elkaar een beetje zorgen dat ik niet goed at, omdat ik niet in het restuarant at, (vaak te pittig, ik
had heerlijk vers brood en noodles en nog meer troep mee) dus kreeg ik weer een komkommer in mijn mik gedouwd, en ik houd helemaal niet van komkommers, tjonge, dat duurdt lang hoor voordat je die
op hebt als er 6 lui naar je zitten te kijken, maar het illustreert voor mij wel de barmhartigheid van de Chinezen, ik vind het schitterend hier, maar helaas heb ik nog maar zes dagen visa, dus dan
moet ik weer gaan plannen, dat is niet bepaald mijn sterkste punt, zoals je bruiloft plannen op 1 April, dat is ook niet het beste idee geweest, doet het wel altijd goed aan de tap s'avonds dat
verhaal.
Dus het volgend verslaggie komt misschien uit Wuhan, en daarna is het voor mij weer een net zo grote verrassing als voor jullie,
ach, wat een leven
