Allereerst wil ik iedereen bedanken voor de leuke reacties, dat is altijd fijn om te lezen.

15 Mei ben ik dus aangekomen in Ulaan Bataar, na het ontbijt ging ik ff naar buiten een sjekkie roken, en het eerste wat ik zag was een man die in een berm tussen twee drukke wegen aan het pissen was, niet tegen een boom of een muurtje, maar gewoon lekker open en bloot, toen keek ik rechts en zag ik iemand midden op straat zeiken op dezelfde manier. Nadat ik een verhaaltje had getikt voor mijn webblog ging ik naar de stad want ik had afgesproken met Tilda bij haar hostel, het leek me beter dat ik wat ging ronddolen dan dat een klein knap blond meisje naar mijn hostel zo komen. Dus ff een kaartje van de stad gevraagd, wat uitgezocht en aan de receptie gevraagd of ze een taxi konden bellen, ze spraken totaal geen engels maar ze begreep wat ik bedoelde, dus ze liep naar buiten en stak haar hand de lucht in en na een paar minuten stopte een auto (een gewone auto geen taxi), dat is de manier hier, ze bracht me naar een groot winkelcentrum waar Tilda's hostel in de buurt moest liggen, ik rekende af met 2 dollar en ze keek naar mijn stapeltje met dollartjes (zo'n 12 usd) en het is een tijdje geleden dat iemand mij op zo'n gore blik trakteerde, dus de toon was gezet in Ulaan Bataar, het heeft me ongeveer een half uur gekost om het hostel te vinden en ik werd zo'n 20 minuten gevolgd door een jochie van zo'n 8 jaar oud, die mij ontzettend boos aankeek van 1 meter afstand, ik dacht dat het een zakkenroller was, (was het waarschijnlijk ook) maar na een kwartier probeerde hij het op een andere manier, hij begon heel hongerig te kijken en een beetje te huilen en wou geld voor eten, ik voelde me niet zo op me gemak want ik wist natuurlijk niet of dat jochie bij een grotere groep hoorde, gelukkig vond ik het hostel waar Tilda zat te wachten, ik gaf me nieuwe mattie een dollar en hij vertrok.

Na druk bijgekletst te hebben met Tilda (we hadden maar 5 dagen bij elkaar op de trein gezeten) boekte we een tourtje bij haar hostel samen met een Argentijns stel, Mariano en Eugenia, het was een vrij vervelend daggie, Tilda moest haar treinkaartje ergens ophalen wat we niet konden vinden, ik kon geen geld pinnen met mijn meastro kaart, geprobeerd bij de banken zelf om geld op te nemen, maar dat lukte ook niet en toen bij de laatste bank was ik zo slim geweest om mijn paspoort (heb je nodig in de bank) in ander binnenzakkie te doen dan waar ik hem normaal heb, voel je hem aankomen, het ritsie van het binnenzakkie waar ik hem normaal in heb stond open, ik kan je vertellen, dat is geen leuk gevoel, (de Nederlandse ambassade voor Mongolië zit in China), maar na 5 minuten wat als een uur voelt natuurlijk, had ik hem gevonden en stond ik toch wel een beetje voor aap zo midden in de bank met mijn spullen overal verspreid. We hadden ook nog ff gegeten, Tilda had alleen maar noodles gegeten in de trein, dus dat kleine grietje had binnen 2 minuten haar biefstuk op, ik moest nog beginnen, heel charmant, haha.

Na een avondje gedronken te hebben, gingen we s'ochtends op tijd weg voor onze tour, ik had nog steeds geen geld natuurlijk, maar de rest (Mariano, Eugenia en Tilda) waren erg relaxed en ik heb dat later natuurlijk goed gemaakt.

Het landschap is natuurlijk adembenemend hier en als je s'avonds dan zo met z'n viertjes voor de ger zit met een kouwe kletser in je hand, dan kan het niet veel mooier worden, ik heb me eigen 3 dagen kapot gelachen, en hoewel het een beetje touristisch is natuurlijk, was het toch wel bijzonder om te zien hoe de families leven, de eerste nacht verbleven we bij een Mongoolse familie en Mariano vond het wel een goed idee om de hoofd van de familie uit te dagen voor een worstel wedstijd, Mariano (geen kleintje) hield zich eigen verassend goed staande en het duurde zeker 10 minuten, maar uiteindelijk delfde hij het onderspit onder het oog van de familie, maar oogste zeker wel respect, daarna kwam natuurlijk een soort mongoolse overwinningsdans. Als eten hadden we een traditionele mongoolse groentesoep, die precies hetzelfde smaakte als die van mijn vader, dus ik heb lekker gegeten.

De tweede nacht verbleven wij bij een moslim familie, waar we spelletjes hebben gespeeld met schapen botjes en ook heerlijk hebben gegeten, s'middags waren we naar Chinggis Khaan geweest. De derde dag stond paardrijen op het programma, het was ongeveer 5 graden die dag en natuurlijk had ik weer een paard die niet luisterde, hij begon na een half uur in 1 keer vet hard te rennen, dat was niet tof, het was voor mij de eerste keer dat ik paard reed en ik heb het niet zo heel erg op paarden, na de lunch had ik van paard geruild met Tilda, dat beviel me een stuk beter en heb ik er zelfs van genoten, Mongoolse paarden zijn prachtige beesten en onwijs sterk, voor mij was het dan ook een hele bijzondere ervaring om door dat fantastische landschap te lopen op een paard.

Gister is Tilda op de trein gestapt naar Peking, en volgende week zit ze weer in Zweden, je ontmoet zoveel mensen, maar bij haar voelde ik me zo op mijn gemak dat ik best wel vaak Nederlands tegen haar sprak, dat verstaat ze natuurlijk niet, dat was grappig, zij sprak trouwens net zo vaak in het Zweeds tegen mij, afscheid nemen is altijd vervelend, maar ik zoek haar in de toekomst nog wel een keertje op.

En nu word mijn verhaaltje veels te lang, dus ik hoop van de week nog ff een verhaaltje te plaatsen, maar ik kan ook zomaar een week in de woestijn zitten,

spreek jullie wanneer ik jullie spreek